Przeszklenie witrażowe to rodzaj uproszczonego witrażu. Kawałki szkła są nieco większe i bardziej regularne. Takie rozwiązanie jest przystępniejsze cenowo niż witraż, a jego prostota może zachwycać. Zastosowanie przeszkleń witrażowych jest bardzo szerokie - od architektury historycznej do nowoczesnych wnętrz w stylu loftowym.
Przeszklenie, geometryczne - kawałki szkła mają kształt regularnych figur geometrycznych (rombów, prostokątów, kwadratów, trójkątów).
Przeszklenie ornamentowe - jak przeszklenie geometryczne lecz kształty szkieł są bardziej skomplikowane (sześciokąty, koła, wąskie paski lub kompozycja mieszana).
Przeszklenie w połączeniu z witrażem - rozwiązanie stosowane w przypadku gdy pełne zagospodarowanie otworów okien witrażem nie wchodzi w grę z uwagi na specyfikę wnętrza lub ze względów finansowych (gdy witraż byłby zbyt drogi). Zazwyczaj stosuje się dwa sposoby: medaliony witrażowe na tle geometrycznego przeszklenia lub dekoracyjne obramowanie witrażowe z centrum wypełnionym prostym przeszkleniem. Można też stosować połączenie powyższego tzn. witraż jako obramowanie i w medalionach centralnych.
Przeszklenie witrażowe w technice Tiffany - z dużych, prostych elementów szkła. Ale w odróżnieniu od powyższych technik, łączenia są z folią miedzianej pokrytej cyną (cel: połączenia są delikatniejsze i mniej widoczne niż w przypadku połączeń ołowianych).
Przeszklenie geometryczne z ozdobnym medalionem w środku
Przeszklenie geometryczne z kolorową obwódką
Przeszklenie geometryczne bez elementów malowanych
Przeszklenie witrażowe z elementami malowanymi
Materiał do przeszkleń to szkło: witrażowe ręcznie dmuchane, witrażowe walcowane, szkło wytwarzane w pracowniach (reliefowe, stapiane, piaskowane, fasetowane). Można też łączyć różne rodzaj szkieł.
Projektowanie przeszklenia odbywa się w oparciu o rysunek w skali 1:10 oraz ewentualnie symulację komputerową. Przed rozpoczęciem projektu artysta tworzy gamę kolorystyczną przeglądając próbki szkieł,
Wykończenie brzegów pól. Krawędzie są otoczone dwuteownikiem ołowianym lub stalowym ceownikiem. Listwa ołowiana to grubość pola rzędu 7 mm. W przypadku ceownika stalowego grubość pola będzie mniejsza - 5 mm.
Wielkość. Wielkość pól nie powinna być większa niż 30 x 40 cm. Jeśli jest potrzeba stosowania większych płaszczyzn muszą być one dodatkowo wzmacniane płaskownikami stalowymi nalutowanymi na powierzchni lub wkładkami stalowymi - rdzeniami. Szkło połączone metalowymi spoinami, bez dodatkowych usztywnień, nie zapewnia wystarczającej sztywności - pola z biegiem czasu, pod własnym ciężarem, wybrzuszają się. W przypadku płaszczyzn poziomych (plafony i sufity witrażowe) pola są podwieszane do konstrukcji budowanej nad stropem. Nie zalecamy wzmacniania pól poprzez umieszczanie ich pomiędzy taflami przeźroczystego szkła. Rozwiązanie to "zabija" znajdujące się w środku szkło - powstają szkodliwe odbicia i refleksy.
Ciężar - 1 mkw przeszklenia zależy jest od wielkości kawałków i ich ilości czyli od gęstości podziałów szkła . Dla typowego projektu, ciężar ten waha się od 8 do 10 kg.
